Ferðasaga - Pólland - Fyrsti hluti

Það var í morgunsárið þann 12. nóvember sem við Eyrún héldum afstað til Póllands með nokkura tíma millilendingu í Osló. Ferðinn gekk vel og lentum við í Póllandi á réttum tíma. Fengum okkur leigu bíl sem ók okkur á lestarstöðina. Þar tókst okkur að kaupa lestarmiða af konu sem við skildum ekki neitt, og hún ekki okkur. Ungur strákur aðstoðaði okkur svo að finna brautarpallinn okkar svo við færum nú með réttri lest til Bochnia. Það leið ekki á löngu uns lestin kom og settumst við upp í elstu gerð af rafmagnslest, fysta árgerð eftir að gufuvélinn var lögð niður. Nú eftir um hálftíma í lestinni vissum við hvorki upp né niður í einu né neinu en vissum að við ættum að fara að nálagst leiðarenda. Eyrún fann lestarvörðinn sem sagði að Bochnia væri næsti áfangastaður. Við vorum ekki vissar hvort hann skildi okkur en fórum út í milli rýmið og voru tilbúnar að stökka frá ef hann hefði rétt fyrir sér. Ung stúlka kom til okkar og til að vera alveg vissar spurðum við hana líka og jú, Bochnia var næst. Þegar þangað var komið fórum við að svipast um eftir Mögdu sem ætlaði að sækja okkur. Ekkert bólaði á henni svo við hringdum og sagðist hún koma eftir ca. 10 mín. Það var heldur kalt úti svo við ákváðum að kíkja inn á lestarstöðina sem var frá seinni heimstyrjöldinni. Við okkur blasti búttaðar dúfur og illa lyktandi rónar. Við létum þetta þó á okkur fá enda betra að húka inni í hlýjunni og fýlunni en að krókna úti. Ania lét sjá sig, seint og síðar meir og var það mikill gleði fundur að hitta hana eftir allan þennan tíma. Fram undan var svo að koma sér fyrir á hótelinu, borða kvöldmat og fara á háttinn enda klukkan orðin margt. Að sjálfsögðu skelltum við okkur í búðin að kaupa pólskan bjór (í Póllandi) og skoðuðum helsta nágrennið. Mikið var um sérvöruverslanir, til dæmis seldi ein búð bara peysur, önnur bara barnamat og enn önnur bara barnaföt.

Léttleiki fyrir vikuna

Himneskt er að sjá / það snjóar gluggan á og jólin færast nær / það léttir mér lífsins mær

En þar sem það er ný vika, enn einu sinni, framundan ... og erfið af minni hálfu þá ætla ég að bjóða upp á smá léttleika. Það er hann vinur okkar, Weird Al Yankovic, frá því í hitt í fyrra dag sem flytur fyrir okkur lagið Amish Paradise

 

Myndir - Pólland

Jæja þá fer að styttast í ferðasöguna en áður en hún verður sögð bendi ég á linkin hérna til að skoða nokkrar myndir úr ferðalaginu

I´m fat - I´m bad

Hvort heldur sem er ... yndislegur gaur

I´m back

Póllands vikan liðin og alvaran tekin við á ný.
Stór skemmtileg vika þar sem kynni við Pólverja, vodka og bjór voru endurnýjuð. Mikið er gaman að vera í Póllandi. :)
Við bjuggum til frábæran hlutverkaleik, Wheelers´World - fórum í Salt Námum frá 1248 - gistum í Bochnia (bær) - eyddum næstum heilum degi í Krakow - vorum á löngum en fjörugum fyrirlestrum - og svo eitthvað fleira ... set inn nokkrar myndir og ferðasögu seinna ...

Pólland

Hvar annarsstaðar en í Póllandi ... vodka og zywiec ... nammi gott!

Alþjóðakvöldið var stórkostlegt, Ísland átti það algjörlega! Hákarlinn og brennivínið kláraðist!  Tópasinn og Ópalið líka, harðfiskurinn og nammið næstum því! Áfram Ísland!

Krakow á morgun - því miður styttist í heimkomu!

Framundan

 

 

 

 

 

 

Lærdómur - vinna - Pólland

Svo það verður sennilegast lítið um bloggfærslur í bili! Nema mér skapist rúm til þess og eitthvað skemmtilegt og ferlega verðugt eigi sér stað!

Bestu í bili!

Þakkar-færsla

Naut: Nú er rétti tíminn til að heiða þá sem hafa hjálpað þér að ná svona langt. Sendu þakkarbréf, hringdu eða hugsaðu til fólksins með þakklæti í hjarta.
Samkvæmt stjörnuspá mbl.is í dag.

Til að fyrirbyggja allt ...
Þakka hér með kærlega fyrir mig, gott er að þekkja gott fólk!
Þessi spá er áhugaverð í ljósi þess draums sem mig dreymdi í nótt. En hann var einkar furðulegur og ósættanlegur og tengist vináttu sem endaði með góðu knúsi.
Allt er gott sem endar vel, segir máltakið og er ég sammála því.

sveitasæla

Þegar ég var 12 ára spurði ég mömmu að því hversvegna hún hafi aldrei sent mig í sveit. Foreldrar mínir, systkini þeirra, frændsystkini og vinir voru send í sveit þegar þau voru yngri. Ég sá sveitina í dýrðar ljóma og rómantískri sælu. Heyannir, dýrin og náttúran var eitthvað sem mig dreymdi um. Mamma var frekar hiss yfir því að ég hafði áhuga á að fara í sveit. sjálf var hún send í sveit 5 ára og allan sinn sumar barns aldur sleit hún þar. Það var nú aðeins öðru vísi þá en nú þegar börn fóru í sveit á sumrin. Lýtið var um sumarnámskeið og alltaf voru einhverjir ættingjar bændur sem tóku fegins hendi við börnum til aðstpðar við búskapinn. En þegar ég var tólf ára höfðu flestir ætingjar lagt niður bústörf og komnir í borgina. Svo við mæðgurnar skunduðum niður í bændasamtökin eða eitthvað þannig og mamma borgaði fólki fyrir að taka mig í viku í sveit. Ég gleymi seint þessari viku sem var yndisleg og enn dreymir mig um að fara í sveit og fá að vera lengur. Amma sendi mig með kveðju gjöf, prjónavettlinga og sitt hvorn hundrað karlinn sem var lagður inn í vettlingana (þá var hundrað kallinn bréf peningur). Ég fór út (hér klikkaði netið áðan þannig að ég man ekki hvað var hér).... morgni til kvöld (reyndar eins og venjulega), komsta að því að ég væri með heyofnæmi eftir allt heyið, sofnaði á kvöldin við traktorinn og vaknaði við gaggið í hænunum og margt fleira. Já, einn stór draumur sem einhver tíman verður að veruleika þegar ég gerist skóarbóndi! :)

Þurðr

...og þá er ég ekki að tala um veðrið eða gefa neitt í skin þar...
nú er vandi á höndum, blogg þurð komin í búið enda mikil tíð að baki.

annars fer ég að ganga í stígvélum eða gúmítúttum ef þetta veður hættir ekki, og gref upp "þjóðhátíðar galla íslendinga" (66°N pollagallinn)

Annars er lítið að ske svona þannig séð ... fullt og nóg að læra í skólanum, vildi að ég hefði tíma til að deila því með ykkur! En þannig er nú það ... skófla í sig kvöldmatnum og gera allt klárt fyrir morgundaginn! :D